Πύρινες στιγμές με κυκλώνουν
στη γλυκιά παραζάλη μιας αναμονής
που ξεπερνά τα όρια της ψυχής μου
αγγίζω με θεϊκές νότες τις διαστάσεις
που σε τυλίγουν και σε παρασύρουν μακριά μου
Γνωρίζω πως η αναμονή μιας στιγμής
περιέχει αιώνες μέσα της
αλλά είναι η γλυκιά παρηγοριά μου
Αφήνομαι, μικρός ο αγώνας μιας διαδρομής
που ξέρω σίγουρα πως θα πάρει τέλος,
κάποια στιγμή, κάποιον καιρό
Την Θεϊκή ώρα που οι σάλπιγγες του Ουρανού θα σημάνουν
την ανάμνηση ενός κόσμου που δεν θα υπάρχει πια για μας
Θα είναι η στιγμή που οι Φλόγες των ψυχών μας
θα ενωθούν για πάντα
Την ώρα που το Εγώ, γίνεται Εσύ
την ώρα που θα τραγουδήσουν μαζί μας χιλιάδες μικροί θεοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου