Στήνω τον πάγκο μου
στο Μπιτ Παζάρ
κι απλώνω τις πραμάτειες μου
πολύτιμα κομμάτια της ζωής μου.
Μια παλιά
μαγική γυάλινη σφαίρα
που κάποτε μου φανέρωνε
το ραγισμένο ουρανό μου
ένα τενεκεδένιο κουτάκι ζάχαρης
που έκρυβα
τα μυστικά μου όνειρα
ο μπρούτζινος μύλος του καφέ
που κονιορτοποιούσε τις δυστυχίες μου
το άλμπουμ της συλλογής μου
με αποξηραμένα άνθη
που ανάμεσα στα χοντρά του φύλλα
συντηρούσε
ότι ομόρφαινε τη ζωή μου
η σκουριασμένη ζυγαριά
που έβαζα και ζύγιζα
στο δεξί πιάτο το μυαλό μου
και στο αριστερό
την καρδιά μου.
Σκονισμένοι, κρυμμένοι έρωτες
αγάπες που ξεπηδούν απ’ τη λήθη
ουλές ξεχασμένων πληγών.
Η μνήμη ξεγυμνώνεται
ηδονοβλεψίες περαστικοί
χαίρονται τη γύμνια της
αγοραστές αντικών
αρχίζουν τα παζάρια
όλη η ζωή μου στον πάγκο.
Βασίλης Τσερέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου