Πυκνό σκοτάδι χύθηκε στο γαλάζιο αιθέρα
και ένας άνεμος εκδικητής, φυσώντας επίμονα,
με σέρνει περιπλανώμενο στους δρόμους
των λογισμών, παγώνοντας πολλές φορές την ανάσα.
Σκοτωμένα πουλιά τα όνειρα, ματώνουν τα χέρια,
που δεν αντέχουν στο βάρος των ανεκπλήρωτων
πόθων και γέρνουν σαν τις ιτιές.
Μαστιγωμένος απ’ τις σκέψεις,
αργοσέρνω τα βήματα σε λαβύρινθους,
που χρειάζεται ο μίτος της Αριάδνης.
Χτυπημένος ο σκοτεινός καβαλάρης
απ’ τα φωτόσπαθα, υποχωρεί στη σπηλιά των σκιών.
Νικητής ο πορφυρογέννητος ροβολάει στις πλαγιές,
με αγκαλιάζει τρυφερά, νιώθω το ζεστό του χάδι,
μου μιλά με λόγια απλά, γαλήνια.
– Άκου πως ψιθυρίζει η πρωινή αύρα, με τα πολύχρωμα
χείλη των ανθέων, την ομορφιά της ζωής.
Ταξιδέψε στο φως, που ρέει μέσα σου
και φωτίζει όλο σου το είναι,
στο φως θα δεις το παρελθόν, το παρόν
και το μέλλον, απολιθωμένες στιγμές ευτυχίας,
μην καταστρέψεις όλα αυτά για τα οποία αγωνίστηκες.
Δέξου τη δύναμη του φωτός
μη σε αγκαλιάσει η σκοτεινή πλευρά
και συρθείς στη σκιά της ζήλιας και της απελπισίας,
κοκκινίζοντας με το αίμα του μίσους
το καταγάλανο πέλαγος, που ταξιδεύεις.
Το σταυροδρόμι των αποφάσεων είναι μπροστά σου,
ο θυμός σε οδηγεί στη σκοτεινή πλευρά του μίσους
και στις φλόγες των δεινών του Άδη,
οι ήχοι απ’ τις σάλπιγγες των αγγέλων
δονούν στους δρόμους της Αρετής.
Στον ορίζοντα θα αστράψουν ξανά κεραυνοί
και καταιγίδες, με εποχιακές δοκιμασίες και πόνους.
Εδώ στη ρηχή όχθη του χρόνου θα κάνεις το άλμα
στη μελλοντική ζωή, πίνοντας ή απομακρύνοντας
Γιάννης Τάτσης
Από την ποιητική μου συλλογή:
"Στα αγνάντια των λογισμών."
για περισσότερη ποίηση
στον πιο κάτω δεσμό: blogs.sch.gr/iotatsis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου