Φύσα βοριά και σήκω με
στα ύψη και στα βάθη,
από εδώ πέρα πάρε με
πάμε όπου φυσάς τα άχθη.
Πάμε ψηλά στους κεραυνούς,
κεραυνός και εγώ να γίνω.
Να φωτίζω, να καίω σαν αυτούς
ενέργεια κάπου να αφήνω .
Να γεννηθώ ξανά σε σύννεφο
να μ' έχει εκείνο φυλαγμένη.
Να μαζέψω οργή απ' τον ουρανό
όση ποτέ απ' εκείνον δεν βγαίνει.
Μετά με όλο μου το φως
θυμό από όλη την αδικία,
να μπαίνω όρθια εμπρός
σε όλη την ανθρώπινη αδυναμία.
Έτσι να πέφτω πάνω στην γη
άδικο και κακό να το χτυπάω,
άλλη φρίκη να μην τους βρει
εγώ για όλους να αγρυπνάω.
Και σαν θελήσει κεραυνός
και άλλος μαζί μου να 'ρθει
Να το κατέχει πως κεραυνός
με κεραυνό φτιάχνουνε αγάπη.
Σαν ένα, οι δύο όταν καίγονται
άλλους για να βοηθούνε,
πέφτοντας στην γη δεν χάνονται
- Έφη Κεραμή-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου