Τι όμορφο, αλήθεια, αυτό το αμοιβαίο; Δεν ζητά, δεν απαιτεί, δεν παλεύει να υπάρξει. Ανασαίνει μόνο του, ζει στη σιωπή, ανθίζει σε μια ματιά, είναι εκεί πριν καν το συνειδητοποιήσεις ένα βλέμμα που συναντά το άλλο, ένα άγγιγμα που δε χρειάζεται εξηγήσεις, μια παρουσία που δε βαραίνει, μόνο γεμίζει....! Σε έναν κόσμο που μας έμαθε να ζητάμε επιβεβαίωση, το αμοιβαίο έρχεται αθόρυβα και ακυρώνει κάθε ανάγκη για λέξεις. Δε σε κουράζει να το κρατήσεις, δε σε φοβίζει μην το χάσεις. Γιατί είναι δώρο και των δυο. Και όσο σπάνιο κι αν είναι, όταν το βρεις, το νιώθεις: εκεί, στην ανάσα που συγχρονίζεται, στη σιωπή που δεν είναι αμήχανη, αλλά γεμάτη νόημα. Τι όμορφο πραγματικά το αμοιβαίο... Αγγίζει κατευθείαν την ουσία!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου