Κι άφησε πίσω της μόνο το άρωμά της, αυτό της αξιοπρέπειας.

Κι άφησε πίσω της μόνο το άρωμά της, αυτό της αξιοπρέπειας Την θυμάσαι ακόμη ε; Σου λείπει πού και πού και κάποιες φορές πιάνεις τον εαυτό σου ν’ αναρωτιέται πού να βρίσκεται. Την σκέφτεσαι καμιά φορά και είναι και κάτι άγρυπνα βράδια που έρχεται η μορφή της στην μνήμη σου και σαν ντόμινο βλέπεις το ένα λάθος σου να πέφτει πάνω στο άλλο μέχρι την τελική καταστροφή, αυτή που εσύ προκάλεσες. Ξέρεις για ποια λέω… Για εκείνη που γνώρισες κάπου, κάπως, κάποτε και τα μάτια της έλαμπαν σαν μικρού παιδιού όταν σε κοιτούσε. Εκείνη που όταν σ’ αγκάλιαζε, ένιωθες την καρδιά της να χτυπά πιο δυνατά. Εκείνη που το “σ’ αγαπώ” που σου ψιθύριζε, έβγαινε απ’ την ψυχή κι όχι απ’ τα χείλη της. Εκείνη, που δεν έκανε πίσω σε κανένα απ’ τα ζόρια σου, που δεν δείλιασε μπροστά σε κανένα σου πρόβλημα, που δεν δίστασε μπροστά σε κανέναν κίνδυνο. Εκείνη που σου είπε “είμαι εδώ για σένα” και το εννοούσε. Εκείνη που σ’ έκανε θεό της κι ας μην το άξιζες… Για εκείνη σου λέω, που αντρίκια στάθηκε πλάι σου κι εσύ δεν την εκτίμησες, δεν την σεβάστηκες, δεν την υπολόγισες. Για εκείνη που έμοιαζε μικρή στα μάτια σου, λίγη κι ανούσια. Για εκείνη που δεν προσπάθησες, που δεν έκανες ποτέ ούτε βήμα. Για εκείνη που έγινε για σένα η πιο δεδομένη στα δεδομένα σου. Για εκείνη που κάποια στιγμή έφυγε, έτσι απλά κι αθόρυβα, χωρίς φωνές, χωρίς κατηγορίες, χωρίς καβγάδες, χωρίς να ζητήσει καν εξηγήσεις. Έτσι απλά κι αθόρυβα, σου είπε ένα “να προσέχεις” κι έκλεισε πίσω της την πόρτα. Την σκέφτεσαι καμιά φορά και είναι και κάτι άγρυπνα βράδια που έρχεται η μορφή της στην μνήμη σου και παλεύεις μ’ αυτή την αφόρητη, άκαρδη μοναξιά που σε χτυπά αλύπητα, μα πια ξέρεις καλά πως μόνο αυτό άξιζες. Τα ξέρεις πια τα λάθη σου, τα πλήρωσες ακριβά κι ίσως και κάποτε προσπάθησες να τα διορθώσεις, μα δεν της είχαν μείνει ευκαιρίες. Τις είχες εξαντλήσει… Την θυμάσαι ακόμη ε; Έφυγε και πήρε τα πάντα της, αφήνοντας πίσω ίσως μονάχα μια υποψία απ’ το άρωμά της, αυτό της αξιοπρέπειας, αφήνοντάς σε στο απόλυτο κενό, να την θυμάσαι και να ξέρεις πως αγαπήθηκες περισσότερο απ’ όσο άξιζες. Να την θυμάσαι και να ξέρεις πως αυτό δεν θα το ξαναζήσεις... ΚικήΓιοβανοπούλου.