Πόσοι ξενητεύτηκαν. Πόσοι κοιμήθηκαν δίχως κερί, δίχως φιλί, δίχως τραγούδι. Στη γούρνα της αυλής μας που λούζονταν την Άνοιξη τα περιστέρια, τώρα ταξίδευαν τα έρημα καραβάκια των κίτρινων φύλλων. Κοίταξα τα σύγνεφα και είπα: ''Θέλω να φύγω πίσω απ' τα βουνά, πέρα απ' τον κάμπο, μ' εκείνο το σταχτί καράβι των γερανών και των χελιδονιών.'' Και απ' τη στιγμή που ζήτησα να φύγω, είχαν φύγει τα πάντα... Γιάννης Ρίτσος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου