Σαπφώ...

Πάλι πάλι ο έρωτας` ο έρωτας με παιδεύει και πώς να τον παλέψω Ατθίδα μου` που αυτός με τα φαρμάκια και τις γλύκες του μου κόβει τα ήπατα το τέρας! κι εσύ πάει με βαρέθηκες`κάνεις φτερά το ξέρω για την Ανδρομέδα ποια `ναι λοιπόν αυτή που σε ξετρέλανε η χωριάτα που μήτε καν πώς να κρατήσει το φουστάνι της πάνω από τον αστράγαλο δεν ξέρει; ..... Να ‘σαι ευτυχισμένη, πήγαινε, άλλωστε τίποτα δε διαρκεί. Να θυμάσαι όμως πάντα πόσο σ’ αγάπησα, κρατιόμασταν χέρι χέρι μέσα στη νύχτα που ευωδίαζε, πηγαίναμε στην πηγή ή τριγυρίζαμε στους λόγγους κι έφτιαχνα για το λαιμό σου γιρλάντες μεθυστικές... Σαπφώ