Ραχάτια... Τριάδα Ζερβού.

Πω πω ραχάτια κι απλωσά,ξάπλες και αραλίκι!
Τσιτώνομαι, τεντώνομαι!!Αυτο' ναι αρχοντιλίκι!

Ήπεψα στον αγύριστο ρολόγια ξυπνητήρια,
που μια ζωή μου χάλαγαν ούλα μου τα χατήρια

κι επέταξα τα τσόκαρα που μου' φαγαν τα πόδια!
Εδά νυστάζω από νωρίς, κοιμούμαι σαν τα βόδια!

Ολημερίς στο τεμπελιό,οτι θωρώ δεν κάνω!
Αφού δε θέλω με δουλειές το χρόνο μου να χάνω!

Και γούζεται ο άντρας μου!!Μπρε συ γυναίκα κράτει!!
Οντεν εδούλευγες μαθές, ήστρωνες το κρεβάτι,

σκιας εκειονά!!Ηντα παθες!!Το σπίτι σου είναι χάλια!
και δυο ροβύθια που 'ψησες τα σέρβιρες στραγάλια!

Τα δυο κακοπαντέλονα που εχω, στο μπαλκόνι,
είναι απλωμένα στο νοθιά και τα 'χει φαει η σκόνη!

Όλα μωρή ανύπλυτα του κοπελιού τα ρούχα,
εχάσα ο κακορίζικος την ηρεμία που' χα..

Σταμάτησα απ'τη δουλειά!! Του απαντώ,δε θέλω,
ακόμη να παιδεύγομαι!!Γούστο μου και καπέλο!!

Εβαστα νε στα χέρια ντου ενα πακέτο αλεύρι!
Ντελόγο το κατάλαβα ότι μπελάς θα μ' εύρει.

Μου τ' αδειασε στη κεφαλή! κι εδά πασπαλισμένη,
σαν κουραμπιές ολάκερη, σκουπίζω η καημένη!

Μου ' πανε θα ξεκουραστείς!!Αμ δε το βλέπω φίλοι!!
Και πράμα δε μιλώ ξανά,μη γίνομαι ρεζίλι..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου