Αν το ‘χει η μοίρα σου αποφασίσει,
Κοντά σου να ‘ρθει, σιμά να σταθεί,
Στα Χείλη σου Γέλιο, Χαράς θα Ανθίσει,
Αγάπης το μύρο, μπροστά θ’ απλωθεί.
Ότι σου γράφει εκείνο θα γίνει,
Σε βλέπει σ’ ακούει, μεγάλο έχει αυτί,
Η Φύση σε φτιάχνει, σε παίρνει εκείνη,
Ο Χρόνος θα κρίνει το πώς - που - γιατί.
Κι εσύ είσαι ένα Ελάσμα, φτιαγμένο με χώμα,
Με ύλη παρμένη, απ’ την Μάνα μας Γη,
Θα φύγει ο Νους, η Ψυχή απ’ το σώμα
Χωρίς να προλάβεις, ωιμέ… μια κραυγή.
Σ' εγρήγορση να ‘σαι και νύχτα και μέρα,
Κανείς δεν σου λέει, το που θα συμβεί,
Κρυμμένη στο σκότος, του χάρου η φοβέρα,
Άυλη διάφανη άοσμη βουβή.
Χαίρου την μέρα σου, πρωί, δείλι βράδυ
Η Ζήση σου μία, μικρή θα χαθεί,
Ο χάρος εδρεύει, στο μαύρο σκοτάδι
Κεφάλια να πάρει, Ζωών… με σπαθί.
Κακίες και μίση διώξε μακριά σου,
Με Γέλιο Τραγούδα, το Φως σου να βρεις,
Αέρας ο Ήλιος, η Φύση δικιά σου,
Ξεγέλα τον θάνατο, Αγάπα… μπορείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου