Ξυπόλυτη μπήκα στο ζατρίκι της ζωής…
Ονειροπόλα ως τον χαμό…
Λησμόνησα το εκκρεμές του χρόνου…
Ξέχασα πως οι θεοί κινούν τα νήματα…
Πως η μοίρα σε βάζει στο παιχνίδι της...
Αγνόησα τις φωνές…
Για τους χαμένους στην Κόλαση…
Για τους σωσμένους στον Παράδεισο…
Σμίλεψα την τύχη μου με τα ακροδάχτυλά μου…
Κρυφοκοίταξα τις ανοησίες μου…
Ξέθαψα τις ενοχές μου…
Αναμετρήθηκα με τις τύψεις μου…
Κάηκα στην αλήθεια μου…
Συμφιλιώθηκα με τον εαυτό μου...
Μάζεψα σκονισμένα αστέρια από ραγισμένους κόσμους…
Πλήρωσα βαρύ τίμημα…
Κέρδισα το μετρικό που μου αξίζει…
Κατάρα ή ευχή…
...Λεμονιά Γεμουρτζίδου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου