Στον αυλόγυρο της εκκλησιάς
γέρνει το γιασεμί διψασμένο.
Είναι που στέρεψε η κρήνη που το δρόσιζε.
Κι ο πλάτανος σαν να εγέρασε λίγο.
Θωρείς μονάκριβέ μου ;
Μη μου παραπονιέσαι.
Φιλί σου ‘στειλα μα δεν σε βρήκε.
Με γαλέρα ξένη ταξίδευες.
Κι έμεινε το φιλί ορφανό από χείλη
να γυρίζει στον κόσμο από τότε.
Και γίνηκα θάλασσα να σπω πάνω στα βράχια
μήπως και σ'ανταμώσω.
Και γίνηκα φάρος τα ίσαλά σου να κρυφοφυλώ.
Κι όλοι οι στίχοι μου τ'απομεσήμερο νήματα γίνονται
και σου υφαίνουν προσόψια που σκουπίζουν τον ίδρω σου
πριν γείρεις να πλαγιάσεις...
να θυμηθείς να μ' ονειρευτείς
Ποιητική συλλογή, Στον Αστερισμό του Ιβίσκου,
Νοέμβριος 2018, Εκδόσεις Βεργίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου