Πριν από κάποιες δεκαετίες, οι γιαγιάδες, οι περισσότερες, δεν είχαν συντάξεις, δεν μπορούσαν καν να βάλουν στην άκρη ένα μικρό κομπόδεμα, ώστε να κάνουν δώρα στα εγγονάκια τους. Όμως είχαν τα χέρια τους και χρυσά δώρα καρδιάς κατασκεύαζαν. Η γιαγιά, Αθανασία, Μαρία, Αλεξάνδρα...τι σημασία έχει το όνομα; Εξοικονομούσε αλεύρι, ζάχαρη, αυγά, λάδι, βούτυρο, ότι χρειαζόταν, για κάποιο γλυκό Χριστουγέννων... Καθάριζε τη γωνιά που θα δούλευε, έπλενε το νάυλον τραπεζομάντηλο και τα σκεύη που θα χρησιμοποιούσε, μάζευε με την μαντήλα τ' άσπρα της μαλλιά, φορούσε καθαρή ποδιά και ένα χαμόγελο καρδιάς!
Περίμενε να ξυπνήσουν τα εγγονάκια της, είχαν διακοπές Χριστουγέννων, τα άφηνε να απολαύσουν τον ύπνο τους.
Εκείνα, ήξεραν, έπιναν το γάλα και έτρεχαν στην αγκαλιά της...
Μμμ, είχαν αρχίσει και μοσχοβολούσαν ήδη τα υλικά, κανέλα, βανίλια, βούτυρο, ροδόνερο. Έβλεπαν τα χέρια της γιαγιάς να ζυμώνουν τα υλικά.. - Ρίξτε μου λίγο γάλα ακόμα, λίγο αλεύρι...
Και εκείνα μάλωναν, ποιο θα βοηθήσει... Νάτη η ζύμη έτοιμη!
- Ελάτε, να πλύνουμε χεράκια, μέχρι να ξεκουραστεί η ζύμη...
Λάδωναν ταψιά και λαμαρίνες αυτά...
Η γιαγιά έριχνε ματιές και στο χτιστό φούρνο, που ήδη είχε ανάψει, αν τα ξύλα γινόντουσαν κάρβουνα, τότε, θα έβαζαν τα ταψιά με τα γλυκίσματα... Το καλύτερο για τα εγγονάκια της ήταν να παίρνουν ζύμη και να πλάθουν διάφορα σχήματα. Αυτή τη φορά κουραμπιέδες ήταν. Έτσι έφτιαχναν μισοφέγγαρα και αστεράκια και το μυαλό τους ταξίδευε στον ουρανό με τα αστέρια και το φεγγάρι... Πόση ευτυχία!
" Αν δεν είναι δώρο αυτό; Αχ τι όμορφα χαμογελούν! Λάμπουν τα ματάκια τους" σκεφτόταν η γιαγιά τους.
"Αυτό μπορώ να τους δώσω, την ευτυχία της δημιουργίας"
Έτσι σκεφτόταν η γιαγιά, στην ευτυχία έπλεε και εκείνη.
Τα εγγονάκια της, χωρίς να το καταλαβαίνουν, εκείνες τις στιγμές, της έκαναν το δικό τους δώρο Χριστουγέννων, το χαμόγελό τους, χαρά ανείπωτη για εκείνη, που προσπαθούσε να κρύψει τα δάκρυα ευτυχίας της!
Έβλεπε τα χεράκια τους να δημιουργούν!
- Γιαγιά, τα καλύτερα γλυκά της γειτονιάς θα φτιάξουμε εμείς!
Τα κοιτούσαν και καμάρωναν, καθώς τα έστρωναν στα ταψιά!
- Ελάτε, καρδούλες μου, καμάρια μου, έτοιμος ο φούρνος! Φουρνίζουμε! Έβαζε τα πρώτα ταψιά στο φούρνο και πήγαιναν να ετοιμάσουν τα υπόλοιπα μέχρι να τελειώσει η ζύμη.
Τα εγγονάκια περίμεναν να ανοίξει η γιαγιά το φούρνο και να ξεφουρνίσει, τα πρώτα τους δημιουργήματα...και εκείνο το άρωμα! Άρωμα Χριστουγέννων!!
Σε λίγο με τα χεράκια τους θα έριχναν και το χιόνι επάνω τους, την άχνη ζάχαρη!! Και θα απολάμβαναν, τη γλύκα της ζωής, να χαρούν, αυτά που δημιούργησαν με κόπο, αυτά που ζύμωσαν με αγάπη, αυτά που θα μοιραστούν με όλη την οικογένεια, συγγενείς και φίλους! - Γιαγιά, καλά Χριστούγεννα!!!
- Καλά Χριστούγεννα εγγονάκια μου, εσείς με τα χεράκια σας, τα φέρατε στη καρδιά μου!
Πόσο απλά έρχεται η ευτυχία! Και είναι το καλύτερο δώρο!
*** Αχ και να ήξερες γιαγιά μου, τι μάθημα ζωής μου έδινες τότε! Δώρο αιώνιο στη καρδιά μου! Σε ευχαριστώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου