Ήτανε πάντα θλιμμένη με κατεβασμένα μάτια να κοιτάει
συνέχεια το πάτωμα . Μα ήταν τόσο όμορφη που έμοιαζε
με οπτασία , σαν σπάνιο λουλούδι με μεθυστικό άρωμα .
Ψυχή μου -της είπε -τι έχεις ; -είσαι πάντα τόσο πολύ θλιμμένη
-πονάς κάπου ; -θέλεις κάτι ; μάταια στις ερωτήσεις του
δε είχε απαντήσεις . Μετά από λίγη ώρα του μίλησε
-καλά ειμαι , -απλά στεναχωρημενη πολύ , -του είπε
-Ο λόγος ? - ρώτησε εκείνος...
Με αφήνει η μνήμη μου με εγκαταλείπει -του απάντησε μ'ένα
βαρύ αναστεναγμό -μα τη είναι αυτά που λες ; - την ρώτησε
- την αλήθεια είπε εκείνη
Μήπως είναι η ιδέα σου ; - ρώτησε εκείνος
- ή μήπως απλά η μνήμη σου θέλει να ξεχάσει
αυτά που σε στεναχωρουν ; -μπορεί
- Είπε , αλλά εκεί είχα αποθήκευση όλη μου τη ζωή,
όλα μου τα όνειρα ,όλους μου τους εφιάλτες
τις νύχτες που εσύ δε ήσουν εδώ .
Εκεί είχα όλα όσα μου θύμιζαν ότι κάποτε υπήρχα,
και ζούσα . Τώρα ; τι ; ολ'αυτά χάθηκαν;
Όχι βέβαια -είπε εκείνος και την πήρε αγκαλιά.
βλέπεις; - είπε εκείνη ούτε αυτό δεν θα θυμάμαι σε λίγο
Φοβάμαι .... Η μνήμη μου μ'αφήνει κι εγώ χάνομαι μαζί της .....
Να θυμάσαι : της είπε Πώς η μνήμη του ανθρώπου έχει έναν
περίεργο τρόπο αυτοάμυνας να προστατευτεί από όλα όσα
τη θλιβουν και σε σένα αυτό συμβαίνει αγάπη μου .
Η μνήμη αφαιρεί όλα όσα δε θέλει να θυμάται
Απλά να θυμάσαι όλα όσα σε κάνουν χαρούμενη ,
όλα όσα σε γεμίζουν Ζωή ,χαρά κι ευτυχία .
Να θυμάσαι εμένα που σε αγαπάω κ είμαι εδώ .....
Και στην τελική τι είναι η μνήμη ;
Ένα κοκο από σιτάρι που αν το 'ξεχάσεις ' κάπου έξω το
'έφαγε ' το πουλί και χάθηκε .( έτσι έλεγε η γιαγιά μου )
Να θυμάστε ότι σας κάνει να χαμογελάτε
πριν σας αφήσει η μνήμη Ν'αγαπατε τώρα που την έχετε
Να θυμάστε αυτούς που αγαπάτε τώρα που την έχετε
τη μνήμη .... ...κάποτε θα είναι Α ρ γ α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου