Ακούω τον συλλαβισμό σου
νιώθω τους χτύπους
της αγνής σου καρδιάς
βλέπω τα δάκρυα σου
μετρώ τις αναπνοές σου...
Πίνω από το ποτήρι σου
δέχομαι το στερνό φιλί σου
περνώ από το πλυντήριο του πόθου σου
με παρασέρνει ο χείμαρρος σου...
Σιωπάς αφήνεις ένα κενό ανάμεσα μας
Ψάχνεις τις αντιδράσεις μου
όμως γνωρίζεις πολύ καλά
πως αυτό το μοιραίο κενό
μόνο η μορφή σου το γεμίζει....
Τότε σου λέω λόγια αγάπης τρυφερά
κάνεις πως αντιστέκεσαι
φλυαρείς ακατάπαυστα...
Μην αμφιβάλλεις σε ακούω...
...Αντώνης Σαμολαδάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου