Πείσμα ζωής...

Στο πιο βαθύ πηγάδι  σκέψεις, κουβαλώντας βροχής; Πνίγομαι, στο πάθος της  χειροκροτώ των ανταγωνισμών στρέφουν  τα μάτια της; Αντίδραση, σε εξετάσεις εξουσιών βρίσκεται, αντίστοιχη ενέργεια αρνητικών φροντίδων χαρίζεται! Σε διάρκεια ψύχους η "ασύγκριτη"  σάτιρας; Ελκυστική σε χαμηλό επίπεδο, δεν χαριτολογω. Πείσμα ζωής οι αγωνίες μας; Καπνός, στο τζάκι πρωινής φωτιάς στραγγάλιζε, αυγή; Ω φως της μέρας! Η έντονη ανησυχία μας ανταγωνισμών μιας αγκαλιάς μας  εκδηλώνουν  σε τιμωρίες, ξαγρυπνούν. Οι τιμωρίες! Ποινή, ονομασίας "λάμψεις" στιγμούλας δεν οδηγώ δεν  τις μπορώ λίγος, ο χρόνος, μικρής  χαρούλας  πως να την ζω; Πως να σε ζω  σε χείλη, ξεψυχούσαν μουγκά  θυσιών, δεν ξεπερνούσαν σε τιμωρίες ηλίου, ας μας ξεχνούν. Αντιμετωπίζω  ευχές ψυχής, φυγής παλεύω  Αγγέλων τις αγωνίες μου κρατώ θανάτου, ηλίου;  Διαβολική την σκέψη, εξαπάτησης μας την προσφέρουν ψυχές που δεν πλησίασαν! Ως το Θεό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου