Μέσα σε σύννεφα αραγμένη,
από σκοπούς του μυαλού μου μπερδεμένη,
αναζητώντας να βρω μια λύση,
στων δήθεν σχέσεων το αλισβερίσι.
Είδα με τον νου μου Πολιτείες, ακριβοθώρητες ευκαιρίες,
μεγάλα λόγια του ανέμου καμωμένα και με την νύχτα
στεφανωμένα.
Πληγώθηκαν από αστραπές τα φτερά μου,
από καταιγίδες τα όνειρά μου.
Μεγάλες φουρτούνες στην καρδιά μου,
προσπαθώντας να βυθίσουν τα χίλια μύρια καλά μου.
Αλλά με την μοίρα είναι γραμμένο,
ανακωχή με τα θεριά έχω υπογράψει είναι δεδομένο.
Η καταιγίδα με θεριεύει, η αστραπή με αντριεύει,
η φουρτούνα με αρμενίζει και με τα σύννεφα με νανουρίζει.
Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας δημιουργημένα,
πολλά φαίνονται αλλά δεν είναι δεδομένα.
Μέσα στα σύννεφα του ουρανού καθισμένη να θαυμάζω
την θάλασσα την αγαπημένη.
Φιγούρες, λόγια και υποσχέσεις με τον αγέρα και την θάλασσα αναδημιουργημένα, μες της ζωής την στράτα ξεχασμένα.
Του ήλιου τα χρώματα να χαϊδεύουν,
τα αποστάγματα της ψυχής να ημερεύουν.
Να δίνουν ελπίδα, να δίνουν θάρρος,
να στέκονται φρουροί στης καρδιάς να φτερουγίζει
στον ουρανό σαν γλάρος.
Πουλιά οι σκέψεις σε γαλάζια πελάγη,
θαλασσινός αέρας στα πανιά να με ταξιδεύει,
δυο μάτια αγάπης καπετάνιοι,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου