ξεμάκρυνες και χάθηκες ψάχνοντας σωτηρία
την αφορμή σού έδωσε μια χειραποσκευή
τη νύχτα πάντα έτριζε: του νόστου προφητεία
μεγάλη η απόφαση κι ήταν Παρασκευή
μικρός μα παντοκράτορας ο μέσα σου ο κόσμος
εν μια νυκτί σου ξέσκισε το στήθος με οργή
βγήκαν λογής αρπαχτικά που ζούσαν παρανόμως
μέσα στ' απόκρυφα του νου και στης καρδιάς τη γη
και τα καρφιά που μάτωναν τα χέρια σου για χρόνια
τα έβγαλες και τα 'ριξες στ' άγραφα του μυαλού
κι ο λίβας σ' έμαθε ν' ακούς άγια φωνή στ' αλώνια
που ήταν σαν απόηχος απάτητου γιαλού
περπάταγες νυχθημερόν σα να 'σουν μετανάστης
και του αγέρα έγινες ο συνομιλητής
στ' απάτητα και ταπεινά έγινες κοσμοπλάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου