Νύχτα παράξενη, σαν αποκάλυψη.
Οι σκιές χορεύουνε δαιμονικά.
Τρέχουν και χάνονται μες στα στενά.
Γέλια πλατιά,σαρκαστικά,
ακούγονται στις ρούγες,
σαν από ξωτικά.
Θαμπωμένα τα πρόσωπα,
πίσω απ'τα θολά παράθυρα.
Τρομάζουνε και κλαίνε,
για τον χαμό του σήμερα.
Ανατριχιάζουνε όχι από φόβο,
αλλά από μυστικά και θρύλους.
Θέλουν να βγουν στην
αστροφορεμένη νύχτα,
κάτω απ'το ολόγιομο φεγγάρι.
Για να χορέψουνε και να
λευτερωθεί η ψυχή τους.
Κατακλύζει μια ανατριχίλα,
μια τρέλα το κορμί τους.
Είναι η δύναμη,του είναι τους.
Χαμογελούν στο αύριο.
Χαμογελούν στο άπειρο.
Τα έχασε κι ο έρωτας μαζί τους.
Κοκκίνισε από συστολή κι η αγάπη.
Μπλέχτηκε μέσα στο πλήθος.Εχάθη.
Χορέψανε όλοι αντάμα,ως το πρωί.
Ναι!Της αγάπης τον χορό.
Η νύχτα σβήνει με τ'όνειρο.
Η νύχτα που ζήσαμε μαζί,
καρδιά μου,ήτανε λευκή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου