Η Προσδοκία... Maro Patrianakos.

Είμαι ελεύθερη κι πετώ ψιλά σαν τον αετό
Σηκώνω τα φτερά μου γερά κι πηγαίνω σε μέρη μακριά
Ο καθαρός αέρας ανεμίζει ... το πρόσωπο μου επάνω
φυσάει κι απαλά το χαϊδεύει
Μου μιλάει ... η ΖΩΗ με λατρεύει
Δεν είμαι σε φυλακή ... ούτε σε κελί
Άφησα πίσω όσους κι όσα με πλήγωσαν
κι την καρδιά μου τραυμάτισαν
Είμαι ανέμελη σαν πριγκίπισσα στο δούρειο της
άλογο κρατώντας τα ηνία τρέχοντας με ζήλο να φτάσω
στην δική μου την ανάκτηση, που χρόνια τώρα περίμενα
με τόση αγωνία κι αγανάκτηση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου