Δεν είναι ποιητής αυτός που όταν βρέχει κλαίει να κρύψει
τα δικά του δάκρυα
Δεν είναι ποιητής αυτός που παίζει με τα σκοτάδια
Δεν είναι ποιητής αυτός που ανασαίνει όταν γράφει
Δεν είναι ποιητής αυτός που χαμογελά πολύ να κρύψει
τη θλίψη του
Μα αλήθεια ώρες ώρες το γέλιο του μοιάζει αταίριαστο
και γελοίο πάνω του..
Δεν είναι ποιητής αυτός που ματώνει μπρος
τον πόνο του άλλου..
Δεν είναι ποιητής αυτός που ντρέπεται για λογαριασμό
του ανθρώπου και προτιμά να μένει εκτός...
Πάντα νιώθει εκτός..
Ενας τρελός περιθωριακός..
Βαραίνει η ανάσα του καθώς περπατάει ανάμεσα
στους "κανονικούς " ανθρώπους..
Παιδιάστικα όλα τα βλέπει θαρρείς πρώτη φορά...
Δεν είναι ποιητής αυτός που στον ήλιο χάνεται
και στη σκιά πεθαίνει..
Δεν είναι ποιητής ο ανάξιος για τη σημερινή Οικουμένη..
Σκύβει στα ζαρωμένα απ την ανέχεια πρόσωπα
κι αφουγκράζεται αγγέλους..
Να μιλούν μέσα του να τον οδηγούν στην ενοχή,
τη μετάνοια και την αυτολύτρωση..
Πάρε αυτό το χάρισμα - κατάρα και πορεύσου.
Του λένε μυστικά.. Πάλεψε κσι βγες χαμένος
Ανοιξε τα μάτια της ψυχής του κόσμου
και γέμισέ την όνειρα..
Ονειρα ελπίδας μάταιης και ξοφλημένης..
Τι νόμιζες πώς θα γίνεις Μεγάλος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου