Ακόμα και τα δέντρα που ’ναι μακριά
απλώνουνε κλαδιά κι αγγίζονται.
Κι όπως
το δικό μας βλέμμα απλώνεται
μάς το αιχμαλωτίζουνε
για να σκεφτούμε
πως κι εμείς οι άνθρωποι
μπορούμε να ενώσουμε τα χέρια
να γίνει ο ουρανός πιο γαλανός
κι όλα τα χρώματα απ’ τα συναισθήματα
να δέσουνε
να βρει ο κόσμος την αληθινή ομορφιά
να μοιάζει η γη με ζωγραφιά
για να χαμογελάσουμε
στ’ αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου