Περπάτησα σε σοκάκια μυστικά.Σε θολά μπήκα νερά για να σε
βρω.Να σε δω,να σε αγγίξω.Με την μυρωδιά του Ονείρου μου να
σε τυλίξω.Με ένα ύφασμα μπλε από Ουρανό,ένα Σύννεφο λευκό
για νυφικό.Να στο φορέσω και να σε ερωτευτώ,έρωτα να σου
κάνω τώρα εδώ.Αφού αλλού δεν μπορώ,εδώ.Στο ποίημα αυτό.Σε
ένα ποίημα που γράφτηκε για σένα,για να μπορώ να σου μιλώ.
Σαν μια όαση αυτό,να μπούμε από κάτω και να ξεκουραστούμε.
Μαζί να αγκαλιαστούμε,τον έρωτα να βρούμε.
Να μυρίσουμε θυμάρι και τον ιδρώτα απ' τα κορμιά μας.
Να με κοιτάς με χάρη και να στάζεις ηδονή.
Να την παίρνω εγώ αυτή και να την κάνω ποίημα.
Στο ποίημα αυτό να την βάζω και εσύ να με διαβάζεις.
Πάνω στο κορμί μου νότες,αγάπης πινελιές με καμβά το γυμνό
σου σώμα.Σώμα με σώμα μούπες.Ψυχή με ψυχή σου είπα.
Το πιο μακρύ Ταξίδι της Μέρας μέσα στην Νύχτα είμαι εγώ
για σένα.Το πιο γλυκό φιλί είσαι εσύ για μένα.
Φιλί στην ψυχή και στην καρδιά φωτιά.
Την άναψες για τα καλά και τώρα αυτή δεν σβήνει.Ο Έρως δεν
μ' αφήνει.Σαν άλλος αφέντης σκλάβο με κρατάει και σκλάβα εσύ
για μένα.Σκλάβα στον έρωτα σου που πήρε μορφή,την δική μου.
Του Έρωτα η γλώσσα είναι μυστική,σαν αυτή που μιλάμε μαζί.
ΤουΈρωτα την γλώσσα τα μάτια μας μιλάνε,όταν ο ένας τον άλλο
κοιτάμε.Με πάθος και λαγνεία.Μαγεία.Ποιός θεός είναι αυτός,που
παίρνει την μορφή μας? Γιατί σαν θεό μου σε λατρεύω. Με αγάπη
μα και με μίσος.Ίσως γιατί και τα δύο αυτά είναι το ίδιο δυνατά.
Συναισθήματα που πετάνε σαν πουλιά και όπου θέλουν πάνε.
Χωρίς να ρωτάνε,χωρίς σεβασμό.Αδιάκριτα,προκλητικά,τολμηρά.
Τολμηρά και αμαρτωλά,μα και το ίδιο αναμάρτητα.
Αυτά του Έρωτα τα άγια συναισθήματα που τον Κόσμο κινούν
ακόμα και όταν σιωπούν.Όταν ήμασταν παιδιά,κοιτούσαμε τον
Έρωτα από έναν καθρέφτη.Ο καθένας έβλεπε στο πρόσωπο του
άλλου το δικό του πρόσωπο και στο δικό του πρόσωπο,
το πρόσωπο του άλλου που ήταν ερωτευμένος.
Μεγαλώνοντας,δεν κοιτάμε πια στον καθρέφτη.
Είμαστε τόσο μόνοι.Δεν κοιτάμε γιατί κι αν κοιτάξουμε ακόμα,
το πρόσωπο μας θα δούμε μέσα.Κανένα άλλο,μόνο το δικό μας.
Η αγκαλιά σου είναι η Δύναμη μου,η αγκαλιά σου είναι και η
Φυλακή μου.Από αυτήν δεν μπόρεσα να βγω.
Ίσως γιατί δεν θέλω.Στον καθρέφτη μου κοίταξα αυτή την φορά
και μας είδα αγκαλιά.Σε είχα εδώ,στα λόγια μου μέσα.
Σε πήρα και σε πέταξα σε μέρη μακρινά.Σε μέρη μυστικά.
Υ.Γ.:Μια θάλασσα φιλιά σου στέλνω να σε πνίξω με αυτά.
Μια αρμάθα με κλειδιά να βρεις το κλειδί της καρδιάς.
Να μου ανοίξεις την καρδιά σου,όπως άνοιξε η δικιά μου.
Βάλτο εκεί,στην θέση την σωστή και εγώ θα έρθω.
Δεν θα αργήσω.Θα σε γεμίσω με φιλιά.
Θα σου κάνω έρωτα με αστέρια και με σύννεφα λευκά.
Θα φέρω βροχή,οργασμό στην δική σου γη.
Θα σου φέρω ηδονή σαν αυτή που μούφερες εσύ,όταν
για πρώτη φορά σε είδα.Όταν για πρώτη φορά σε φίλησα.
Όταν σε έκανα δικιά μου και εσύ τον έρωτα μου ένοιωσες.
Τον ένοιωσες σαν χάδι από απαλό αεράκι της νύχτας που
σε τύλιξε.Τον ένοιωσες σαν φιλί,εκεί που ήθελες πολύ.
Εκεί που με την σκέψη σου με έφερες. Εκεί που με γέννησες.
Γιατί δικό σου παιδί είμαι και η μάνα μου είσαι εσύ!
Υπέροχο!Ευχαριστώ....
ΑπάντησηΔιαγραφή