Ανθρώπων γη ως αιμάσσουσα πληγή... Συλια Χαδουλη.

Γη των ανθρωπίνων τραυμάτων σφραγίζεται απο το μετέωρο
βλεμμα της θλιμμενης αιωνιότητας
Επιθυμίες βουβές, αγνωρες και ανέγγιχτες γλιστρούν
από τις ακρες των δαχτύλων του αέναου χρόνου
Τόποι ανυποχώρητων ευαισθησιών, ψευδαισθήσεων ανοχής,
ταπεινότητας και καρτερίας αιωρούνται
Ωρες σκληρης προδοσιας ιδανικών ενός εφήβου ηλίου
αφέθηκαν να χαθούν στα τοπία της ομίχλης που καλυπτει
τους ώμους της αιωνιότητας
Σαρκωμένες επιθυμίες σε σώματα άγνωστα και αλλότρια
Ανθρώπων γη ενδεδυμενη με σπονδυλωσεις ονείρων,
αμφιπροσωπες διαδρομές ροών ζωής και θανάτου
Επιφάσεις συνθηκών ισορροπίας εξωραΐζουν αινίγματα αδοτων
αισθήσεων και συναισθησεων, παραισθήσεων
και ανεγγιχτων ωρών προσμονής
Ανθρώπων γη σπαρακτική ως αιμάσσουσα πληγή
Πολύμορφο δραμα Θεών και ανθρώπων σε ροές καθημερινών
θανάτων και ευγενών προσδοκιών ψυχης
Πορφυρές ταξιαρχίες Αγγέλων αφήνουν διάφανα ίχνη
στα πέτρινα σκαλοπάτια του χρόνου
Μυστικιστικές Δεήσεις, Ιερές Τελετουργίες εξαγνισμού
υψώνονται με μορφή λειτανιας ιερού μύρου, σμυρνας
και θυμιαματος Ιδού Κύριε, απέμειναν μόνοι
Εισακουσον τις Ικεσίες και τις Δεήσεις ημων
Εισακουσον εν τη αληθεία και εν τη Δικαιοσύνη Σου
Πρόσδεξε και Ιασε με το βλεμμα της άχραντης καλοσυνης Σου
και της Θεϊκής Αγαπης την γη των ανθρώπων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου