Περπατάει σε γαλάζιους
δρόμους θαλασσιούς με
λευκό κύμα στο κατάρτι.
Βιγλίζει σε βουνοκορφές,
αγκαλιάζει παρυφές.
Χτυπιέται αλύπητα από
φίλους και εχθρούς. Μα
όρθιος και σθεναρός,
στήνει χορό ωσάν Ακρίτας,
Οδυσσεύς. Ωσάν Αλέξανδρος,
μέγας βασιλεύς. Σηκώνει
ανάστημα και προκαλεί
όποιον τολμήσει να του
πάρει την τιμή. Ξέρει να
μασάει πέτρα και να βγάζει
ύδωρ ζωής. Ξέρει και
να συγχωρεί όποιον με
σύνεση συγγνώμη του
ζητεί. Μα πάντα σαν
θνητός τα μάρμαρα του,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου