Σαν έπνευση μου φαίνεσαι
ολόλευκο σεντόνι
η φύση που το όρισε
το απλώνει σαν το χιόνι.
Με χρώμα άσπρο λαμπερό
κρύβει την κάθε ασχήμια της
που η καρδιά αναζητά
να κρύψει τα συντρίμμια της
Θαρρείς πως το προσπέρασε
δεν θέλει να το κρύψει
και η λάμψη σαν ανατολή
να διώχνει κάθε θλίψη.
Λευκό μου χιόνι λατρευτώ
που δείχνεις ένα θαύμα
κάνε το κόσμο να γελά
βαρέθηκε το κλάμα
Σε κάθε δέντρο ξάπλωσε
κάτσε και ξεκουράσου
και δες τα έργα που έφτιαξες
τον κόσμο σου αφουγκράσου
Μπορεί να ήρθες πονηρά
να φέρεις παγωνιές
μα σκόρπισες σαν πάπλωμα
της νιότης μας χαρές
Μας έφερες και μοίρασες
του γέλιου τις νιφάδες
σκερτσάκια,χιονοπόλεμο
τζάμπα χωρίς παράδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου