Οι Απέναντι... Χάρης Παπασάββας.

Δυο θεοί,

που κάτι θέλουν να διδάξουν

δυο λαοί.,

που παρόχθιες ρίζες οι ξένοι

τους βάζουν να μοιράσουν.

Στην άκρη της οριογραμμής

ένας Θεός κατασκευαστής,

τα σώματα τους ναοί μικροσκοπικοί

μέσα τους ανάβουν αγάπης κεριά

και οι ψυχές για πάντα αδελφές

μέσα σε συμφορές.

Μια θάλασσα ολόιδια

στις καρδιές τους ακουμπά

τραγουδά λυπητερά με κύματα

πότε αγγελικά και πότε διαβολεμένα ,

στραφταλίζουν από δω κι από κει

αγκαλιασμένα με το αλάτι του πόνου.

Ψάρια μυριάδες εραστές ,

με μάτια ανοιχτά,

χωρίς αναμνήσεις,

με αυτοτέλεια πηγαινοέρχονται

αγκαλιασμένα χωρίς βίζα

γύρω από τάφους.

Τόσο φως από έναν ήλιο καυτό

βούτυρο το μίσος να λιώνει,

τόσο χρώμα από ένα ουράνιο τόξο

τις δυο ακτές πολύχρωμες βάφει.

Τα σαρκώδη χείλια του φεγγαριού

χύνονται στις παλάμες ,

τις χρυσαφένιες αμμουδιές με πάθος ρουφούν

και το αχνό φως των αστεριών

τις οξείες κορφές των βράχων πριονίζει.

Η ανταριασμένη σκόνη των αιώνων

την υπερευαίσθητη ροή της μνήμης

προς τα πίσω την φέρνει. ένας ήλιος

που ανθόφυλλα σκορπά και μοιράζονται

απ' την ανοιχτή πόρτα του Αιγαίου.

Πόσο δύσκολο ν' αγαπάς

όταν άλλοι χαράζουν

τόξα κύκλων στο μάρμαρο της ιστορίας

και απ’ τα χείλη άλλα σμήνη

στο αρχιπέλαγος πετούν.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

Τροποποιημένο