Αραχνιασμένα όνειρα
στολίζουν το σκουριασμένο χθές
μιας ζωής που αχόρταγα έζησα
Τότε που στέγη ο ουρανός
προστάτευε ότι αγάπησα
και φύλακες τ άγρια βουνα
νανουρίζαν τα άγια όνειρα
Μακάρι να γυρνούσαν
τα χαρούμενα χρόνια
που δίχως σκέψη
κάναμε θυσία τα ´πρέπει ´
στα ´θέλω ´μας
Μα αλίμονον
λιποτάκτες δειλοί της καρδιάς
φέραμε δακρυσμένους καιρούς
Όπου ανατριχίλα σκορπούσαν τα χέρια
σε ωραία κορμιά
τώρα πληγές ψηλαφίζουν
τα δάκτυλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου