Αρα να' ταν ψευδαίσθηση
τ' άγγιγμα των χειλιών σου, η της σιγής
να' ταν αίσθηση κι ονειρεύτηκα
τον ερχομό σου!
~~~~~
Γραντζούνισμα της μνήμης
Θα ήταν, αποχρώσεις μοναξιάς χωρίς
ίχνος σαφήνειας, κι ο στεναγμός απ ' την
έλειψη που η ψυχή λαχταρά!
~~~~~
Στο λαιμό μου το χάδι
τα λόγια σου τα τρυφερά, μια σκιά
στο σκοτάδι του φεγγαριού τ' αχνό φως
συντροφιά!
~~~~~
Αγαπημένη αίσθηση
με αιφνιδιάζεις στον ύπνο μου στωικά,
κουρνιάζεις στη σκέψη μου μοναδικά, στην αφή
των δαχτύλων σου τυλίγομαι ορμητικά!
~~~~~
Με προσκαλείς νοερά
κι αυτό σου το βλέμμα με κοιτάζει
βαθιά, κι η αχόρταγη αγκαλιά σου και τ' άρωμά σου
απ το φιλί σου πόσο μοιάζουν ουτοπικά!
~~~~~
Ισως να' ταν ψευδαίσθηση
τα μάτια σου τα ποθητά, κι' η διψασμένη
αφή σου του λογισμού ανέφικτη αποθυμιά,
στο λυγμό των αστεριών συνεύρεση μοιάζει μοναξιάς!
Νέλλη Κουμεντάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου