Ο δικός μου άνθρωπος... Αννα Ζανιδακη.

Συνηθίσαμε να αναφερόμαστε ως δικό μας άνθρωπο ,
στο συναισθηματικά συνδεδεμένο με μας.
Μάθαμε πως δικός μας άνθρωπος , θα ναι απαραίτητα κάποιος
της οικογενείας , που θα πρέπει να χει λόγο για τα πάντα και
να εκφέρει και τη γνώμη του για όλα αυτά .
Μας υπέδειξαν , πως αυτός θα νοιάζεται για το καλό μας και
δε θα θελει να μας βλέπει να πονάμε και να υποφέρουμε.
Αυτός που θα μας στηρίζει στις επιλογές μας και θα ενθαρρύνει
τα βήματά μας , για την πρόοδο και τις κατακτήσεις μας .
Ο δικός μου άνθρωπος , αν ήταν όλα αυτά και ακόμα παραπάνω
ή εγώ γι αυτόν δε θα ήμασταν σε φάση , να θες να ακουμπήσεις
τα θέματά σου , όχι απαραίτητα τα προσωπικά ,αλλά να νιώσεις
εκείνο το άγγιγμα ψυχής και αξίας της επαφής και της
συνεννόησης ,που άλλος ως τώρα δε θα το χε όχι μόνο
καταφέρει , αλλά και να με απεγκλωβίσει απ τα δικά μου
στερημένα όνειρα και επιδιώξεις , σχέδια και επιτεύξεις αυτών.
Μάλλον ο καλός Θεούλης ακόμα θα μ αγαπάει , για να μου χει
στείλει , δίπλα μου , φύλακες αγγέλους , να σκέφτονται και να
νοιάζονται ,να φροντίζουν και να καταπραύνουν την ψυχή μου,
με τον παραμικρό λόγο , με μηδαμινή σε έκταση σκέψη , αλλά
συνάμα ,τόσο ουσιαστική και τόσο επίκαιρη ,έγκυρη και ποτέ
ευκαιριακής εκμεταλλεύσεως ή καλύψεως δικών τους , να τα
πω απωθημένων ή μη πραγματοποιήσεως δικών τους θέλω.
Ίσα - ίσα , φίλες και φίλοι , λίγοι φυσικά στον αριθμό ,που θα
ξέρουν τα πάντα για μένα και εγώ γι αυτούς ,αυτές ,
συγκαταλέγονται στο δικό μου χώρο εσωψύχων ,στο δικό μου
θησαυροφυλάκειο ,που τους διατηρώ εκεί , ως κόρες των
οφθαλμών μου . Δυσεύρετη η φιλία , η αλήθεια ,
η ανταπόκριση , η αξία το να ζεις και να υπάρχεις ,
μέσα απ τη δυναμική και την εν γένει δυναμικότητα του άλλου ,
που αν κι επέζησε και επιβίωσε ,μέσα απ τη δική του
τραγικότητα ή εγώ απ τη δική μου , να ενώνονται ευχές και
ικεσίες , να δούμε να πραγματοποιούνται και να αποκτούν
σάρκα και οστά ,τα δικά μας όνειρα ,τα δικά μας θέλω.
Ο δικός μου άνθρωπος , δε θα πρέπει απαραίτητα ,να
προσελκύει και να έλκει άλλα στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας μου,
όταν ένας φίλος ,καλός και αληθινός ,θα διαπρέψει και θα
σταθεί εκείνος ο αστέρας ,στο δικό μου ουρανό ,που θα
φεγγοβολά τις νυχτιές μου .
Τα τελευταία χρόνια πιστεύω ,πως ο ουρανός μου ,φωταγωγείται
απ αυτά τα αστέρια ,που άλλα όμοιά τους δεν υπάρχουν και
φροντίζουν στη λάμψη της ψυχής μου και του χαρακτήρα μου .
Ο δικός μου άνθρωπος , που γεννήθηκε στα ζόρια μου και
επιβιώνει μαζι μου ,συμβιώνει το θαύμα της αναγέννησης του
είναι μου και οι δυο μαζί ,το Διαφωτισμό της σκέψης , των
πορειών της ζωής μας ,μα κυρίως και την ανάληψη εκείνων των
καθηκόντων ,που σίγουρα και ποτέ αβέβαια , δε θα βρεθεί
κάποιος να εφιστήσει την προσοχή προς εμάς , για όλα αυτά .
Είναι εκείνος ο άνθρωπος ,που με ένα νεύμα ,μια ματιά και
κυρίως με ένα ψυχανέμισμα της σκέψης και του λογισμού
μου ,θα ναι ανά πάσα ώρα και στιγμή δίπλα μου ,όσο δύσκολο
και ακατόρθωτο θα ναι να γίνει διά ζώσης.
Μου φτάνει πως είναι ο δικός μου άνθρωπος και εγώ ο
δικός του ,σε ευτυχία και σε δυστυχία , σε καλά και σ άσχημα
συμβάντα και γεγονότα των ζωών μας , ξέχωρα , μα
ουσιαστικά και σίγουρα. Είναι ο μεγαλύτερός μου θησαυρός ,
ο πιο ακριβοθώρητος και ακριβοσήμαντος , μια φιλία , με
υπσστάσεις και διαστάσεις τρυφερής , αγνής ,αληθινής
αγάπης ,υπό το Στέμμα του Πλάτωνα και μόνο αυτού !!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου