Ακροστιχίδα... Βαρβάρα Κατσιάνου.

Καβαλάρης πανύψηλων ατίθασων κυμάτων σε
Αλαβάστρινες κορφές αλαφροπατώντας,με
Παγκράτια θαλάσσια ραίνοντας για ευμένεια
Οπλίζοντας με καρτερίας ελπίδα το ταξίδι.
Υγρά ποτάμια των ματιών το ξέσπασμα
Εγκλωβίζοντας στιγμές,τις μέρες,τα χρόνια.
Καδένα περίτεχνη απλωμένη ως την πόλη.
Εκεί!Μοιράζεται η ζωή, η ψυχή,ο νους
Ιχνηλατώντας σκέψεις,του χθες,του σήμερα.
Επισημαίνεται δέσιμο ακατάλυτων δεσμών
Ιδεογράμματα σταμπαρισμένα ες αείν
Νοήματα βαθιά, σαν ανάσες ζωηφόρες
Αναγεννούν τρανούς αρχέγονους δεσμούς
Ιχνη γνώριμα από πάντα,οικεία και ζεστά
Η νοητή γραμμή ενώνει τα σημεία
Ψάχνοντας στα πυκνά εμπόδια διέξοδο,
Υστατη πράξη η χάραξη πορείας προορισμού.
Χωρίς απαγορευτικούς σημερινούς όρους
Η ψυχή,φθάνει μέχρι εκεί καθημερινά
Μην αναβάλεις ταξίδια και στόχους
Ο προορισμός αμφίδρομος,ή έρχονται,ή πας
Υπόσχεται το πιο όμορφο ταξίδι..
Βαρβάρα Κατσιάνου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου