…..Ποσά ακόμα θα πάθω
σιγοψιθύριζε η παπαρούνα,
Η ψυχή μου μαύρισε...
... Από το ένα κακό στο άλλο.
Δεν μπορώ να υποφέρω συνέχεια,
Είμαι μονή εδώ που έχω φυτρώσει
στην άκρη του δρόμου.
…Λυγίζει το κορμί μου ο αγέρας,
η γης σκληρή βρέχετε
με τα δάκρια μου.!
-Μην λυγίζεις είσαι δυνατή!
.... Μια φωνή χάδεψε
την κουρασμένη σκέψη της!
Γύρισε, κοίταξε και είδε
ένα σώμα γεμάτο πληγές!
Έτρεξε κοντά και
με το λευκό μαντήλι της
του σκούπισε το αίμα !
Εσύ, έχεις ποιο πολλές πληγές είπε!
-Έλα μαζί μου της απάντησε!
Να έχεις πίστη και απ’ το αίμα μου
βάψου κόκκινη!
Τα δάκρια σου να γίνουν ένα ,
νστο κέντρο σταυρός
που θα κουβαλάς
και θα ΄ναι ο ποιο ελαφρύς!
Συνέχισε να είσαι δυνατή ,
ποτέ μην απαρνηθείς
την δύναμη σου,
Νίκη Σιγάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου