Που Είναι η Περηφάνεια Μας... Δημήτριος Κεραμίδας.

Ή περηφάνεια βάδιζε,

στόν δρόμο δακρυσμένη "

Άνθρωπος δέν τήν ρώτησε

τί έχεις τί συμβαίνει ;

Καί κουρασμένη γύριζε

ολημερίς στόν δρόμο "

Ανθρώπους πού αντίκριζε

είχαν στά μάτια τρόμο :

Κανένας δεν τήν δέχτηκε,

με πάθος μεσ'τά στήθια *

Αντί γιά ανθρώπους έβλεπε

θαρρείς παντού ορνίθια ...

Θέλει νά βάλει μιά φωνή,

άνθρωποι νά ξυπνήσουν *

Τήν περηφάνεια πούχασαν

πάλι νά τήν ζητήσουν !

Μά οί άνθρωποι δειλιάσανε

χάσανε τό κουράγιο,

κι άφησαν έρμαια την ζωή

νά γίνει πιά (ναυάγιο )

Πρίν αποκάμει εντελώς

στην άκρη σ'ένα δρόμο ...

Τότε κουβέντα έπιασε

βρήκε εκεί τόν τρόμο "

--Τρόμε πήρες τήν θέση μου

στά στήθια τών ανθρώπων,

καί όλους τούς παρέδωσες

σε χέρια κερδοσκόπων ...

--Δέν φταίω εγώ τής απαντά

παίρνει θέση ό τρόμος "

Ή περηφάνεια άν χαθεί

εγώ θά κυβερνήσω ...

Αρκεί σέ τούτη τήν ζωή

νά τούς τρομοκρατήσω :

Σε μένα παραδόθηκαν ...

Στον φόβο καί στον τρόμο "

--Ή περηφάνεια άστραψε *

Τράβηξε το σπαθί της

Άνθρωποι περήφανοι !

θά πάει κανείς μαζί της ;

Πού είναι ή περηφάνεια μας;

Πού είναι η λεβεντιά μας ;

Πού παραδίδουμε λοιπόν

χώρα καί τά παιδιά μας ;

Δημήτρης Κεραμίδας

Copyrite