Χαμένη στους ήχους
της βροχής στης άνοιξης το χάδι,
θυμάμαι πως το βλέμμα σου ταξίδευε
ο έρωτας εγώ όμως σε φίλησα κι ας είχανε
τα χείλη κοκκινάδι!
~~~~~
Πρώτη μέρα άνοιξης
μα μοιάζει με χειμώνα, κι αυτές
οι στάλες της βροχής ανατριχιάζουν
το κορμί, κι εφνιδιάζομαι σαν να' σαι εσύ σταγόνα!
~~~~~
Ερωτική είσαι άνοιξη
καλπάζεις τη φαντασία, τ' αρώματά σου
τα ρουφώ κι αυτά που καρτερώ στη σκέψη
στροβιλίζονται κι ο νούς φευγάτος σ' άλλο Γαλαξία!
~~~~~
Μυρίζει άνοιξη
βρέχει μοναξιά μα νιώθω
τη μορφή σου να μου χαμογελά, και αμέσως
λάμπει ο ήλιος μοσχοβολούν λεμονανθοί
και τ' όνειρο ουσία αποκτά!
~~~~~
Ονειρικό το ξάφνιασμα
κι εκείνο το σινιάλο σου θρόισμα
στη καρδιά, απάνεμο αραξοβόλι μου
γλυκιά μου αποθυμιά!
~~~~~
Χαμένη στους ήχους
της βροχής, στο κάλεσμα της άνοιξης
και η σκέψη σου μιλά ψιθυριστά, στ' ονείρου
το φεγγοβόλημα αγαπηθήκαμε
στων άστρων τα μυστικά!
Νέλλη Κουμεντάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου