Κάτω από τ’ άστρα στέκεται τούτο της Γης το θάμα...
Μία ζωγραφιά που φτιάχτηκε για να σας ιστορεί.
Φέτος, πρόσμενε φίλους της για να χαρούν αντάμα,
για να τους δείξει, τ’ όνειρο πόσες στιγμές κρατεί.
.Κέρκυρα: Γαλανόλευκη με μι’ άφραστη γαλήνη.
Αναδυόμενη απ’ το χθες φασματική μορφή.
Χαρά! Χορός κι ενδείκνυται τις νύχτες με σελήνη
βόλτα στην πόλη, κι έπειτα στην καστρινή κορφή.
.
Στα εφηβικά τα μάτια σας είθε η χαρά ολημέρα.
Εδώ, οι στιγμές ανείπωτες και υπό το φως βληθεί.
Μνήμες που ο λόγος λάξευε κάθε της άκρη ως πέρα,
μπορεί να βρείτε, ανέγγιχτες στα δροσερά αβαθή.
.
Ελάτε! Ίσως να φεύγατε μ’ ό,τι που σας ενώνει!
Φέτος, εδώ αγαπήθηκαν ο Πέδρο και η Μαρία.
Να 'χετε μόνο τ’ αυγινό το χρώμα, που φιλιώνει.
.
.
©Γιώργος Ν. Μανέτας
.
.
Κέρκυρα ΧΧΙ
.
.
Πώς το χλωρό, το ταπεινό τούτης της γης χορτάρι;
Πώς η ορθρινή του βράχου της, φανταστική μορφή;
Πώς η δροσιά του σύννεφου νοτίζει το θυμάρι
και χαίρει, του κυπαρισσιού η ευθυτενής κορφή;
.
Πώς το καθάριο, γάργαρο νερό μέσα στο ρέμα;
Πώς τόσο υπέρλαμπρο το φως που φτάνει τ’ ουρανού;
Πώς οι ευανθοί της, θάλλοντας παρακινούν το βλέμμα
και ξένοι κόσμοι, ως γιατρικό τους φέρουνε στο νου;
.
Πώς η θωριά των κάστρων της, στα παιδικά τα μάτια;
Πώς τούτη η φύση, διάπλαση του νου και της ψυχής;
Πώς τα καντούνια - λίθινα φαντάζουνε παλάτια
με νεραϊδόμορφες και νιους μιας άλλης εποχής;
.
Πώς τα νηφάλια βλέμματα, με ζέση και με αγιάζι;
Πώς των ανθρώπων, ευγενής η συμπεριφορά;
Πώς του Αγίου το σκήνωμα τα πλήθη αναγαλλιάζει
και τη σεπτή προσμένουνε να δουν περιφορά;
.
Πώς οι γκρεμνοί αυτοί και πώς τόσοι παράλιοι κόλποι;
Ποιος δώρισε, περιχαρείς τ’ άπλετο τούτο το φως!
Άνθρωπε συ, που αλλοτινοί σ’ έλκουνε ξένοι τόποι,
πες μου, τον τόπο που θωρείς, ποιος έφτιαξε και πώς…;
.
.
©Γιώργος Ν. Μανέτας
Στις άκρες των χειλιών σου, θάλασσα η αγάπη που με φίλησε
©Γιώργος Μανέτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου