Ρίγη... Λίνα Βαταντζή.

Σιγανά βήματα
σε παλιοκαιρισμένες σανίδες
τρίζουν
δραματικά κραυγάζουν
μόχθο και πόνο –
συριγμοί εφιαλτικοί

οι ελπίδες που ματαιώθηκαν
τα όνειρα που μάτωσαν –

σαπίζει ο χρόνος τα υλικά
μας κατατρώει
αργά και επίμονα
διαβρώνει τις σκέψεις
φθείρει τη χαρά –

σκληρά τριξίματα
στα βαδίσματα μας,
πνιγμένη ηχώ ενοχών

τα απλήρωτα όνειρα

μας διαφεντεύουν –
οξείς ήχοι επιδιώκουν
να ενθυμίσουν
να μας ξυπνήσουν.

Φώτο: Κυριάκος Σιφιλτζόγλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου