Σε έχω επιθυμήσει μ' ακούς;;... Κτενά Ρούλα.

Πάνω στην τριανταφυλλιά σε μια κόκκινη κλωστή,

έχω δέσει την καρδιά μου κι ένα πρωινό φιλί.

Για να έρθουν να τα πάρουν μήνυσα σε δυό πουλιά,

και σε σένα να τα φέρουν να μην νιώθεις μοναξιά.

Όταν θα έχει συννεφιά στον δικό σου ουρανό,

παρακάλεσα την Πούλια φώς να ρίχνει στο στενό.

και για το ξημέρωμά σου ανθισμένες μυγδαλιές,

να σου φέρνουνε στο νου παιδικές μας σκανταλιές.

Ο Αυγερινός κι η Πούλια ξεχαστήκαν σαν παιδιά,

σ' ενός σύννεφου την άκρη κοιμηθήκαν αγκαλιά.

Το ξημέρωμα τους βρήκε πίσω απ'το χλωμό φεγγάρι,

να τους κρύψει απ' τον ήλιο του ζητούσανε τη χάρη.

Στο μπαλκόνι ανθισμένη βρήκα την τριανταφυλλιά,

και μια κόκκινη κλωστή κρεμασμένη στα κλαδιά.

Η καρδιά και το φιλί μου δεν φαινότανε τριγύρω,

πώς να μάθω αν τα πήρες μήνυσέ μου μ'ένα γρύλο.

Όταν ο καιρός το φέρει στο μυαλό σου κάνε πλάνο,

την καρδιά μου να μου φέρεις με το πρώτο αεροπλάνο.

Το φιλί μου κράτησέ το και καινούργια θα σου δώσω,

όταν αγκαλιά μου σ' έχω και τα μάτια σου ανταμώσω.

(Για μια ψυχή πέρα απ'τόν Ατλαντικό)

Κτενά Ρούλα