Ένα χάραμα στάθηκε σκεφτικό,
πάνω απ' την πόλη μας σήμερα.
Κράταγε ένα αστέρι σβησμένο στο χέρι
κι είχε ένα σύννεφο στεγνό στην αγκαλιά.
Έστειλε τον ήλιο
στην άλλη άκρη του ουρανού
κι απόμεινε να κοιτάει
δύο μικρά παιδιά,
γυρίνους να κυνηγούν
γελώντας στο ποτάμι.
Αναστέναξε μ' ανακούφιση το χάραμα
και πίσω τον ήλιο κάλεσε,
στη θέση του να ρθει.
— Υπάρχει ελπίδα, κοίτα, γελάνε τα παιδιά!
Φώτισε και συ τώρα δυνατά
να ομορφήνει η πλάση.
Έσκυψε το χάραμα, πριν φύγει
κι άφησε το σύννεφο πάνω απ' το ποτάμι,
Μαρίνα Αντωνίου 2021 Κατοχυρωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου