Λευκά Φτερά... Μαρίνα Αντωνίου.

Μέσα στα μάτια σου

τελειώνει η μέρα,

όταν αλλού κοιτάς και χάνεσαι.

Μέσα στην αγκαλιά σου

πεθαίνει ο χρόνος

κάθε φορά που για αλλού ξεκινάς.

Περίμενα να μου φέρει

η θάλασσα λευκά φτερά

μιας καρτερίας πληρωμή,

μα ούτε ένα κοχύλι

δεν στάθηκε στο χέρι μου,

όλα γλυστρούσαν κι έπεφταν.

Χαμένα κύματα δειλά

έσκαγαν στα δάχτυλά μου

κι άφηναν μια γεύση αλμυρή,

κι όλο ζητούσαν τραγούδι

να τους πω και να τα νανουρίσω.

Πόσο θα κρατήσω έναν ήλιο

στην τσέπη μου κρυμμένο;

Πόσα ψέματα θα πω

ακόμα στο φεγγάρι;

Μέχρι να φανεί ένας έρημος δρόμος

στη θάλασσα μπροστά μου ανοιχτός

και συ να τον βαδίζεις.

Μαρίνα Αντωνίου 2021 Κατοχυρωμένο.