Μην περπλανιεσαι στα σκοτάδια.
Θυμήσου τον άνεμο!
Αρκετά δυνατός για να σκοτώσει την νύχτα.
Αρκετά τρυφερός για να θωπευσει τη θάλασσα.
Όταν ουρλιάζουν τα κύματα
που τα τσακίζουν οι βράχοι,
θυμήσου τον άνεμο!
Στα πέτρινα σοκάκια τριγυρνούν φαντάσματα.
Στο κάστρο οι σκιές του παρελθόντος ,
αφήνουν σημειώματα
στα σπασμένα παραθυρόφυλλα.
Θυμήσου τον άνεμο!
Η ομίχλη σε καλεί τρυπώνοντας
στις σελίδες του βιβλίου σου.
Οι φλόγες αγκαλιάζουν τα κούτσουρα ,
καίνε τις σάρκες τους ηδονικά ,
γεμίζουν με θαλπωρή το κρύο δωμάτιο.
Φορά πανοπλία το φεγγάρι , κρατούν ασπίδα οι Πλειάδες.
Ο Έσπερος φωτίζει τον λυγμό που πνίγεις στο μαξιλάρι σου.
Όλοι πιστεύουν πως τον άρπαξε η θύελλα στο όρος άτλας,
μια νύχτα που λυσσομανούσε ο άνεμος,μα έγινε
ο κάλλιστος των αστεριών
και φωτίζει από τότε τις αφέγγαρες νύχτες.
Αλλάζει ονόματα.
Αποσπερίτης, Αυγερινός, Εωσφόρος,
Πάντα ο ίδιος, πάντοτε άλλος, ταξιδεύει
στα σύννεφα,ψιθυρίζοντας..
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου