Τα βέλη της στο σώμα
Το αίμα σου στο χώμα
Τα όνειρα στην άκρη
Στα μάτια σου το δάκρυ
Και η καρδιά σου λυωμα
Γεμάτη μες το ψέμμα
Σου κόβεται το αίμα
Μοιάζει με εφιάλτη
Αυτή η αγάπη η σκάρτη
Δεν πάει άλλο τέρμα
Καρφιά που σε καρφώνουν
Τα όνειρα τελειώνουν
Ρολόγια σταματάνε
Οι σκέψεις σε πονάνε
Και το μυαλό παγώνουν
Οι θησαυροι του χάρτη
Ήτανε μια απάτη
Νιώθεις ανατριχιλα
Η αγάπη της ξεφτίλα
Ψέμμα παναθεμα τη
Κι αν ήτανε προσκυνητάρι
Και την αγάπησες πολύ
Δακρύσε ως και το φεγγάρι
Με του Ιούδα το φιλί
Κι άμα δικιά σου ήταν γοργόνα
Μες το δικό σου ωκεανό
Πριν της χαρίσεις τον αγώνα
σου σβησε άστρα και ουρανό
Τα βέλη της στο σώμα
Αντέχω λες ακόμα
Ξεκουρδισμενη μπάντα
Που έχει χαθεί για πάντα
Του δειλινού το χρώμα
Ψεύτικες υποσχέσεις
Πριν σηκωθείς θα πέσεις
Τα πάντα για όλους κάνεις
Καρδιά μου για να γιανεις
Θα πρέπει να πονέσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου