Άγιε Πενταδάκτυλε... Δέσπω Πηλαβάκη.

Στου πιό ψηλότερου βουνού

μαζεύτηκαν τα ύψη

που το αγιάσαν κόκκαλα

Ελλήνων τα ιερά

κι είχαν στα μάτια τους θυμό

κι αμέτρητη τη θλίψη

στους ώμους τους κατάλευκα

αγγέλων τα φτερά

Πατρίδας οι Αθάνατοι

σε σένα μαζευτήκαν

κι όρκο βαρύ εδώσανε

για το μισό φεγγάρι

που φόρτωσαν στην πλάτη σου

εχθροί και παινευτήκαν

πως Έλληνας δεν θα μπορει

να πάει να το πάρει

Λαμπάδα που φεγγοβολά

φτάνει ο Αυξεντίου,

με τη θηλειά εις το λαιμό

να ο Παλληκαρίδης

ο Σολωμού εις τον ιστό

του κόκκινου συμβόλου

Νικηταράς, μαθήματα

δίνουν του κόσμου όλου

Βουνό μου Πενταδάκτυλε

Κατσιάνης, Τάσος Μάρκου,

στα άγια σου χώματα

αφήσαν τη ψυχή τους,

Κατούντας, οι λεβέντες μας

τις νύκτες σχεδιάζουν

και όμορφη, Ελληνική

ακούγεται η φωνή τους

Φτάνει η ώρα Κύπρος μας

θα φύγουν οι φονιάδες

και τα παιδιά σου θάναι πιά

ελεύθεροι αφεντάδες

ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Το παραπάνω ποίημα αφιερωμένο στον φίλο

που με ανέφερε για τα σχετικά με την εισβολή ποιήματα μου

και μπλοκαρίστηκα από το φ.π