Η ζέστη καίει
σαν πυρωμένο σίδερο στα χείλη.
Ανατρέχει στο κορμί
κι ο ιδρώτας υγρός διαπερνάει
σαν ποτάμι γοργό τους πόρους,
απ΄ άκρη σ΄ άκρη.
Βουβός, ο άνεμος καυτός
σαν της ερήμου την χρυσοκίτρινη στέπα,
σαν νεκρός, άψυχος θαυμαστής
παρατηρεί σιωπηλά και λάγνα
αχόρταγα τη γυναικεία φιγούρα.
Ήλιος στο ρόλο του Οθέλου
να θέλει πεισματικά και βίαια
τη Δεισδαιμόνα κι εκείνη
να τον σαρκάζει, να τον τυρρανά..
να τον αφήνει να καίγεται στη δική του λάβα.
Το κύμα φωνάζει "φύγε !
θα σε τσακίσει η παλίρροια ! "
κι αυτή γελάει..μπαίνει ολόγυμνη μέσα.
Λευκή σαν βότσαλο στην άμμο.
θέλει να γευτεί όλη την αρμύρα.
Στη Δύση χάνεται
και στην Ανατολή αναδύεται
φορώντας φύκια και κοράλλια για στεφάνι.
Στο σώμα πια έχει ποτίσει το αλάτι
και η θάλασσα μακρύ,
Ιωάννα Γ. Χρυσάκη 4-7-2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου