Aτενίζω τον ουρανό και τα χρώματα της δύσης
Ντυμένη μ'ενα φουστάνι γίνομαι κομμάτι της φύσης
Και μου καταλογιζουν πως χρώμα κλεβω απ'το ουρανό
Και μου προστάζουν στα μαύρα υφάσματα να τυλιχτω
Να χω για χαρά τα εναστρα του ουρανού τα σκοτάδια
Να μην έχω δικαίωμα στου ήλιου το κίτρινο τα χάδια
Είναι το κορμί μας τυλιγμένο με πολύτιμους λίθους
Λένε για μας τρομακτικές μικρές ιστορίες και μύθους
Είμαστε λένε η λεγεώνα των γυναικών του σκότους
Αυτές που σκοτώσανε όλους τους κλέφτες πρώτους
Aτενίζω τον ουρανό και τα χρώματα της δύσης
Ντυμένη μ'ενα φουστάνι γίνομαι κομμάτι της φύσης
Και μου καταλογιζουν πως χρώμα κλεβω απ'το ουρανό
Και μου προστάζουν στα μαύρα υφάσματα να τυλιχτω
Να χω για χαρά τα εναστρα του ουρανού τα σκοτάδια
Να μην έχω δικαίωμα στου ήλιου το κίτρινο τα χάδια
Είναι το κορμί μας τυλιγμένο με πολύτιμους λίθους
Λένε για μας τρομακτικές μικρές ιστορίες και μύθους
Είμαστε λένε η λεγεώνα των γυναικών του σκότους
Κική Ματέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου