Νοσταλγοί της Εδέμ
αράξαμε σε λιμάνι με νερά βαλτωμένα,
με σπασμένα κουπιά.
Τα πετάξαμε σε μια γωνιά
της έρημης ακρογιαλιάς.
Αναζητήσαμε στους βυθούς
μυστικούς κρυμμένους θησαυρούς
και κλάψαμε πικρά σαν παιδιά
που χάσαν τον προσανατολισμό τους.
Κοιταχτήκαμε μ’ απορία και σφίξαμε τα χέρια.
Μας έμεινε η ίδια πίκρα της χαμένης Εδέμ,
μυστικά ρεύματα μας παρέσυραν μακριά της.
Τα ίδια ρεύματα μας ένωσαν
σε κάποια στιγμή της ύπαρξης μας.
Όταν μόνοι βρεθήκαμε
στους βυθούς των ματιών μας,
αναζητήσαμε το μυστικό ρίγισμα της Αγάπης.
Στο λυκόφως, σαν Ολύμπιοι Θεοί
αναδυθήκαμε μέσα από τα πράσινα
βαλτωμένα νερά κι ενωθήκαμε.
Ύμνος στην Ανατολή του Φεγγαριού,
στ’ Ανάσαμα του Πελάγους,
στην Πρόκληση της Μοίρας .
Την Αυγή
ακολουθήσαμε το πέταγμα των γλάρων
και συρθήκαμε πίσω από το πέρασμα των φιδιών.
Αφουγκραστήκαμε τον ψίθυρο των Σκιών
στα μονοπάτια του δάσους.
κι αφήσαμε την πρωινή δροσιά
ν’ απιθώνει στα γυμνά κορμιά μας
τη φρεσκάδα της.
Χάσαμε την Εδέμ,
μα χτίσαμε μια άλλη δικιά μας
ΜΑΡΙΑ ΤΑΠΑΚΤΣΟΓΛΟΥ-ΜΠΟΥΛΗ
ΝΟΣΤΑΛΓΟΙ ΤΗΣ ΕΔΕΜ 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου