Ανεκπλήρωτο... Γιώργος Μανέτας.

.

.

Πώς είναι δυνατόν να υπάρχεις και να μη σ’ έχω

Να σε βλέπω και να μη σε φτάνω

Να με αρνείσαι και να σ αγαπώ περισσότερο,

δίχως τέλος.

.

Πώς, έρωτα; Πες μου…

.

Μα ποιος μπορεί να σε μάτιαξε, μάτια μου

και μου θύμωσες τόσο;

.

.

©Γιώργος Ν. Μανέτας

.

.

Αντιερωτικό

.

.

Από καιρό την έβλεπε στα όνειρα του,

μέχρι που συναντηθήκανε

κι αγαπηθήκανε,

παράφορα,

τόσο που καμιά φορά

απ’ την πολλήν αγάπη

θίγονται, κι αγκαλιάζονται

καθώς τα φίδια που τυλίγονται

μέχρι θανάτου…

.

.

©Γιώργος Ν. Μανέτας