Απόγνωση... Γιάννης Μπόκας.

Βαρύς Χειμώνας έδιωξε τά

απόδημα πουλιά!

Στά ερημικά χαλάσματα

πικρολαλούν αηδόνια!

Στή λησμονιά ψάχνω να βρώ

λίγη παρηγοριά,

τι τήν καρδιά μου πάγωσαν

τά όψιμα τά χιόνια!

Πηγαίνω εκεί που σύχναζες

αλλοτινές βραδιές

και μου τρυπάνε τήν καρδιά

φαρμακερά βελόνια!

Η σκοτεινιά σέ απέκρυψε

απρόσμενα,γιά ειδές

κι αργοπορεί η Άνοιξη

σχεδόν δώδεκα χρόνια!

Από τά στήθια ο στεναγμός

βγαίνει,μά δέν ακούς,

τον θάβει ο κόσμος ο σκληρός

κι ο αδίστακτος Χειμώνας!

Πέντε ντουζίνες χάλασα

διαφυγής φακούς,

κι εδώ όμως πάλι βρίσκομαι

μοναχικός θαμώνας!

Αγάπη μου ορφάνεψες,

τά βήματά σου σβήνουν,

μέσα στού χρόνου αλλόκοτη

κι ανιαρή τροχιά!

Στήν ομορφιά τής χαραυγής

οι ελπίδες φτερουγίζουν,

όμως χαράς χαμόγελα

δέ βρίσκω πουθενά…

Μάρτης 2013

Παράξενες καιρικές Συνθήκες