Συναισθάνομαι
Κι εκείνα τα υδαρή που ζητούν να τρέξουν μα στέγνωσαν!
Και οι ψυχές ζώντων περιφερόμενων
Μύρισα θάνατο
Ζήτησα επί ματαίω Ανάσταση
Οι αμαρτίες σου γυναίκα είναι πολλές
Η γλώσσα σου μεγαλύτερη
Ο έρωτας σου Θείος
Τα δάκρυα σου πέφτουν στα πέλματα και πάνω τους τα μύρα
Εσύ μια όποια κι όποια.
Μια που κάποτε έκανες αυτό που η καρδιά σου πρόσταξε
Εσύ γυναίκα, εσύ που όλα τα δεινά της ανθρωπότητας από σένα
Και εσύ η Μάνα και Ελπίδα μας, η Ζωή της
πενιχρής ζωής και τόσο αμαρτωλής.
Τα μάτια σας
Τα μάτια κλειστά;
Ποτέ
Τα μάτια πάντα Ανοιχτά και Πάντα άγρυπνα
Θα περάσει ο Νυμφίος στα μέσα της νυκτός μπορεί
και ώρα μεσάνυχτα. Τα μάτια σε αιώνια επαγρύπνηση.
Μην επαναπαύεστε!
Μην αφήνεστε!
Να είστε σε περιπολία!
Μπορεί να είναι τώρα.
Μπορεί και λίγο ύστερα.
Εμείς όλοι οι τόσο φαινομενικά Αθώοι και τόσο Αναμάρτητοι.
Οι τόσο "τα ξέρουμε" και "τα γνωρίζουμε" όλα.
"Τα ορατά και τα αόρατα" . Οι παντογνώστες.
Οι "Ξέρω και δεν ξέρω"
Οι "αφήνω και κάτι για να μπορώ να είμαι εντάξει" ,
αλλά ποτέ ειλικρινείς, γιατί η ειλικρίνεια θέλει κάτι από το
να είσαι ένα τίποτα. Γιατί είσαι ένα τίποτα.
Κι αν νομίζεις ότι είστε κάτι απατάστε
Και αυτό το δεύτερο ρηματικό πρόσωπο της οικειότητας
και του εξομολογητικού χαρακτήρα, ένα λάθος είναι.
Βάζω μέσα το πρώτο ενικό της ασημαντότητας
Θέλεις να ερμηνεύσεις τα θαύματα του κόσμου που
κάθε στιγμή γίνονται γύρω, τριγύρω και εσύ σφυρίζεις αδιάφορα.
Μα ο Νυμφίος είναι καθ'οδόν
Μια στάση κάνει για να βγάλει τα δαιμόνια από μια ψυχή
κι εκείνη τη στιγμή της απελευθερωτικής λύτρωσης
πώς να την ερμηνεύσεις;
Δάκρυα στα πόδια και μύρα
Κι εσείς οι Δέκα Παρθένες αναμένετε, αλλά
σε επαγρύπνηση να βρίσκεστε.
Θα έρθει
Μην πέσεις σε λήθαργο, άλλο
Ξύπνα πια
Έρχεται Φωτοστόλιστος
Ειρήνη Λεοντάρα 19 Απριλίου 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου