Φύσηξε και λύθηκε το λευκό σου ρούχο.
Η λαμπράδα του δέρματος σου
συγχωνεύτηκε με τη σελήνη, εικόνισμα τροπαιούχο,
σε ζωγραφικό πίνακα, αγαλλίαση του βλέμματος σου.
Το λευκό δέρμα σου άστραψε στην όραση μου
Το φως σου στα εσώτερα μου απλώνεται
Ο έρωτας μου χαραγμένος πάνω σου, όαση μου.
ο άπλαστος αιθέρας ως ουράνια πύλη ορθώνεται
Ως καλλιτέχνης της ψυχής
άπλωσα τα θεϊκά σου χρώματα.
Ψιθύρισα της Ιουδίθ απόσπασμα της προσευχής
με αναμμένα τα σώματα
«Βοριάς θρακιώτης σηκώνεται
από την Κυπρίδα και αστραποβολεί»
το σώμα μου με το δικό σου ενώνεται
και η μορφή σου αναδύεται ως Ανατολή
«αδίστακτος, σκοτεινός λυσσομανά
και συνταράζει την καρδιά μου συθέμελα»
μέσα στα απέραντα της θάλασσας κυανά
σε εσένα παραδόθηκα ανέμελα.
Θεόκτιστος έρωτας τις χορδές μου πάλλει
οι ήχοι συντονίζουν το βήμα σου,
και το πνεύμα μου στην καρδιάς σου εισβάλει,
γοητευμένος από το χορό σου εισέρχομαι στο σχήμα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου