Ουρανέ... Ιωάννα Κανελλοπούλου.

Τι να σου γράψω ουρανέ, αστέρια να χαρίσεις, να γύρεις

απ' τ' απέραντο λίγο για να ακούσεις.

Τι να σου γράψω απ' όνειρα κι από ευχές που κάνω,

αφού βρίσκουν εμπόδια στα συννεφά σου επάνω.

Τι να σου γράψω απέραντε, γαλάζιε ακροβάτη, για αυτή

του κόσμου την πληγή, παντού μυρίζει απάτη.

Θε να σου πω στείλε βροχή, με δίνη η καταιγίδα, να πέσει

απ' τα χέρια σου και να γενεί ελπίδα...

Να αφανίσει τέρατα, που πάτησαν τη σκέψη και έκλεψαν

τις συλλαβές για ν' αποκτήσουν τσέπη.

Να φέρεις πια αέρηδες, ν' ανοίξουν παραθύρια , για να μιλήσουν

οι ψυχές που πέρασαν μαρτύρια.

Τι να σου γράψω ουρανέ, για να γενεί 'νας ήλιος, να ρίξει φως

στη λασπουριά, να γειάνει κάθε φίλος.

Τι να να σου γράφω τελικά πως είναι κι άλλοι τόσοι,

που περιμένουν ξαστεριά, να ρθει να δικαιώσει...

Και να σου γράφω ουρανέ και στέλνεις με φτερούγες,

πουλιά λαλούν και πια μιλούν κι ακούγονται στις ρούγιες.

Εσύ γαλάζιε ουρανέ της πένας και της χάρης, ήρθε ο καιρός

για τους γραφείς, εκδίκηση να πάρεις.

( Ένα ποίημα αφιερωμένο, για όσους εκεί έξω έχουν δεχθεί

υποτίμηση του νου και της γραφής τους.

Γιατί ήρθε η ώρα που τα στόματα ανοίγουν

και το τοπίο θα γίνει πιο ξαστερο)

Ιωάννα Κανελλοπούλου

Πν.κατοχυρωμένο 11ος /2021.